به گزارش فرهنگ امروز به نقل از بانی فیلم؛ با گذشت چند روز از معرفي فيلمهاي حاضر در جشنواره سي و سوم، موضوع انتخاب فيلمها همچنان سوژه روز سينماي ايران است. بخصوص اينکه فيلمهايي چون «استراحت مطلق»، «دلم ميخواد» و «تابو» هم موفق به حضور در بخش مسابقه نشدند. اينطور که احمد اميني مي گويد برخي از اين فيلمها راي کافي براي پذيرفته شدن در بخش مسابقه به دست نياورده اند.

احمد اميني يكي از اعضاي هيأت هفت نفره انتخاب فيلمها در بخش سوداي سيمرغ جشنواره فيلم فجر درباره چگونگي انتخاب اين آثار توضيح داد.

اميني درباره عدم انتخاب برخي از فيلمهاي پر سروصداي امسال، به خبرنگار باني فيلم گفت: هر كدام از اين فيلمها براي بيرون ماندن از جشنواره دليل جداگانهاي داشت. مثلاً در مورد «نهنگ عنبر» بايد بگويم اين فيلم اصلاً در فهرست فيلمهايي كه ما بايد ميديديم نبود. سامان مقدم دوست صميمي و قديمي و عزيز من است و ايشان اصلاً فرم شركت در جشنواره را پر نكرده بود و به همين دليل اصلاً به هيأت انتخاب عرضه نشد. فيلم «دلم ميخواد» در مراحل اوليه ارزيابي، رأي آورد اما بعد از اينكه ايشان آن نامه را نوشت و در اختيار رسانهها قرار داد و در آن اعلام كرد فيلم مرا خارج از مسابقه قرار دهيد، ما اثر ايشان را از مراحل رأيگيري بيرون برديم و زماني كه تهيهكننده ايشان اعتراض كرد و گفت ميخواهم اثرم در جشنواره  باشد، ديگر دير شده بود چون ما رأيگيريمان را انجام داده بوديم و جمعبندي نيز تمام شده بود.

در مورد فيلم خسرو معصومي كه ايشان هم از دوستان قديمي من است و همچنين درباره «استراحت مطلق» كاهاني و «مادر قلب اتمي» و ... بايد بگويم اين فيلمها در مراحل مختلف رأي گيري به اندازه كافي رأي به دست نياوردند. من قبلاً هم جاي ديگري عنوان كردهام كه ما چند مرحله رأيگيري كرديم؛ يك بار اين كار را به صورت كلي انجام داديم و از حدود پنجاه و خردهاي فيلم كه براي شركت در بخش سوداي سيمرغ متقاضي بودند، بيست و چند فيلم را انتخاب كرديم و از ميان آنها باز هم رأيگيري انجام داديم.

وي افزود: ما در هيأت انتخاب، هفت نفر بوديم و چند فيلم وجود داشت كه هفت رأي كامل داشتند. وقتي دوباره رأي گيري كرديم چهار-پنج فيلم بودند كه اين بار شش رأي موافق به دست آوردند. بعد كساني كه رأي مثبت داده بودند شروع كردند به صحبت از اين فيلمها چون ميخواستند آن يك رأي مخالف را هم جلب كنند تا آثار با بيشترين رأي موافق ممكن در جدول قرار بگيرند. گاهي جلسه بحث و گفت و گو ترتيب ميداديم تا دوستان مخالف را راضي كنيم و رأيشان را بگيريم، البته آنان هم دلايل خودشان را ميگفتند؛ ما در بيشتر موارد موفق شديم و در مورد يكي دو فيلم هم پيش آمد كه آن دوستان مخالف روي نظرشان پافشاري كردند. خلاصه اينكه ما دلمان نميخواست فيلمي با حداقليترين ميزان آراي مورد نياز در تركيب قرار بگيرد.

گاهي پيش ميآمد چهار رأي مثبت داشته باشيم و سه رأي منفي. دوستان مخالف درباره دليل مخالفت خود حرف ميزدند و در مقابل، دوستان موافق نيز درباره دلايل موافقت خود صحبت ميكردند. به اين شكل بود كه ما تلاش كرديم فيلمهايي با 6 رأي را به فيلمهايي با 7 رأي تبديل كنيم و فيلمهايي با 5 رأي را حداقل با 6 رأي در تركيب قرار بدهيم. در ادامه براي فيلمهاي 4 رأيي  هم تلاش كرديم 2 رأي موافق ديگر بگيريم. ميشد براي پر كردن جدول، در رديفهايي بالايي فيلمهاي 7 رأيي، 6 رأيي، 5 رأيي و ...  را قرار بدهيم تا وقتي به فيلم بيست و يكم و بيست و دوم ميرسيم اين آثار تنها چند رأي مثبت داشته باشند و به اين شكل كار ما زودتر تمام بشود، اما ما اين روش را به كار نبرديم چون ميخواستيم حد اكثر انصاف رعايت شود و فيلمها با آراي هر چه بيشتر در تركيب قرار بگيرند.

ما چهار شب براي ساعتهاي طولاني دور هم نشستيم و براي هر فيلم هفت هشت بار رأي گيري كرديم و هر بار هم مخالفان و موافقان درباره اين اين آثار با حوصله صحبت ميكردند تا حتي فيلمهاي ته جدولي با دو سه رأي موافق در تركيب قرار نگرفته باشند. در جريان اين كار موفق هم شديم و توانستيم چندين رأي مثبت از دوستاني كه ابتدا مخالف بودند بگيريم. به همين خاطر بود كه خيلي از فيلمها مرحله به مرحله حذف ميشدند. آن فيلمهايي كه ابتداي صحبتهايم اسم بردم، طي مراحل مختلف رأيگيري دوام نياوردند و مثلاً «استراحت مطلق» در همان مراحل اول حذف شد.

در نتيجه اين 22 فيلم معرفي شده، فيلمهايي هستند كه موافقان آنها توانستند با قوه استدلال حقانيت آنها را به مخالفان ثابت كنند. ما همه بارها از آن وايت برد رأيگيري با گوشي موبايل عكس گرفتيم و حالا اين عكسها ميتواند به عنوان سند و مدرك مورد توجه قرار بگيرد و اگر نياز شد آنها را در اختيار رسانهها قرار ميدهيم. ما اين كار را كرديم تا جاي هيچگونه حرف و حديثي باقي نماند.