-
۱۴۰۱-۰۶-۰۹ ۱۹:۲۹
پدرو کاستا: فراسوی نیک و بد
رویارو با «استخوان‌ها»
در فیلم «استخوان‌ها» ما دیالوگ‌های بسیار اندکی می‌شنویم. جملات مقطع و کوتاه، غالباً بدون هماهنگی و پیوندی پایدار. گفت‌وگوها عمدتاً چنان‌اند که گویی هرکدام از طرفین به‌تنهایی با خود سخن می‌گوید. اما از سوی دیگر «صدای» محیط برجسته است: «صدای» گریۀ بچه‌ها، «صدای» شلوغی کوچه، «صدای» خانۀ همسایه، «صدای» قژقژ در، «صدای» سوختن توتون سیگار، «صدای» نفس‌هایی که سنگین می‌روند و برمی‌گردند.