به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از رسانیوز؛ دلایل انتخاب تهران به عنوان پایتخت، تاریخچه انتقال پایتخت در ایران و موافقان و مخالفان آن، از جمله موضوعاتی است که یکی از مقالات فصل‌نامه رشد آموزش جغرافیا به آن پرداخته است؛محرمعلی فیروزی و علی غفاری نویسندگان این مقاله‌اند.

آن‌ها دلایل طرح انتقال پایتخت از تهران از سوی موافقان را چنین برشمرده‌اند:«احتمال وقوع زلزله»، «آلودگی هوا»

در ادامه مقاله نیز می‌خوانیم: «در فرایند انتقال و مکان‌گزینی پایتخت‌های سرزمین ایران، عواملی چون خاستگاه قومی، موقعیت مکان مرکزی (هسته‌ای) و تهدیدات خارجی به‌عنوان واقعیت‌های ژئوپلیتیکی تأثیرگذار نقش به‌سزایی داشته‌اند.

در حال حاضر نیز وجود مشکلات متعدد در مرکز سیاسی ایران (تهران) باعث شده است که همواره دو دیدگاه در مقابله با این مشکلات مطرح باشد: در دیدگاه نخست اعتماد بر این است که با مدیریت یکپارچه و کارآمد از جمله استفاده از فناوری‌های جدید (دولت و شهر الکترونیک) و تمرکززدایی، می‌توان بر بسیاری از مشکلات تهران غلبه کرد.

طرفداران دیدگاه دوم به مشکلات موجود و حتی تشدید آن‌ها و از همه مهم‌تر احتمال وقوع زلزله، بر این باورند که باید پایتخت به مکان مناسبی انتقال یابد. البته با مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در ۹ آبان ۱۳۸۸، این دیدگاه مورد تأئید قرار گرفته است. به‌نظر می‌رسد تهران، به‌عنوان مغز متفکر و قلب تپنده کشور در برابر زلزله بسیار آسیب‌پذیر است و در این تصمیم‌گیری یکی از دو نقش اساسی پایتخت یعنی مرکز سیاسی به منزله مغز برای مدیریت زلزله احتمالی و سایر مشکلات انتقال می‌یابد. اما با توجه به تجارب کشورهایی نظیر ترکیه و پاکستان، انتقال پایتخت تأثیر چندانی در حل مسائل و مشکلات تهران نخواهد داشت و شاید تا حدودی از تشدید مشکلات آن بکاهد.

به هر حال مزایای انتقال پایتخت از تهران تنها به موضوع فرار از زلزله یا برای رفع مشکلاتی نظیر آلودگی، ترافیک  مربوط نمی‌شود، بلکه باید به جنبه‌های دیگر روان‌شناختی، سیاسی، اقتصادی و بسیاری از ابعاد و تبعات دیگر هم توجه داشت.»

گفتنی است متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش جغرافیا، شماره ۱۰۴، پاییز ۱۳۹۲ منتشر شده است.

برای مطالعه این فلصنامه اینجا را کلیک کنید.