نگاهی به تبیین افلاطون از موسیقی بر اساس دیالوگ «قوانین»؛

نقش موسیقی در «تربیت» «شهروند»

در شهری که افلاطون خواهان تأسیس آن است، هر نوع موسیقی اجازه‌ی ورود ندارد، چراکه برای شهروندان بسیار زیان‎آور است. او معتقد است هنر موسیقی نوعی هنر بازآفرینی (تقلیدی) به شمار می‎آید؛ لذا باید در پی آن نوع از موسیقی برآییم که از هر جهت برآمده از نوعی بازآفرینی هنرمندانه از سرمشق خود می‎باشد. نباید به کسانی گوش کرد که می‎گویند معیار موسیقی، خوشی و «لذت/hédoné/pleasure» ناشی از آن است، بلکه باید در جست‎و‎جوی آن‌گونه موسیقی برآمد که از هر جهت با سرمشق خودش همانند باشد و از زیبایی حقیقی ناشی شود.