پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ امروز

نگاهی به معضل ارجاع‌دهی در تحقیقات دانشگاهی؛

لطفاً ارجاع بدهید!

یکی از این حواشی تلاش نویسندگان غیر‌دغدغه‌مند برای استفاده از عبارات و یا بخش‌هایی از پژوهش دیگران به نام خودشان است. قطعاً در پس این گونه پژوهش‌ها هیچ چیزی غیر از منفعت، نهفته نیست و خوش‌بینانه‌ترین احتمالش این است که نویسنده به دنبال رزومه‌سازی است.

نقدی بر رویکرد نگارش مقالات علمی- پژوهشی در عرصه علوم انسانی؛

به نام استاد، به کام استاد !

استادی که می‌بایست به دانشجو روش و منش را می‌آموخت، نمره را مکانیزمی قرار داد که فراتر از معیاری برای میزان درک و فهم دانشجو از آنچه به او تعلیم داده، به ارتقای خود نیز کمک کند. اینگونه شد که بتدریج نگارش دو و یا سه نفری مقالات در نشریات دارای درجه علمی توسط یک استاد و یک یا دو دانشجو به یک مد تبدیل شد.

نگاهی انتقادی به رویکرد کمیت‌محور جذب دانشجو در علوم انسانی؛

اسطوره‌ی کمیت !

گذر از نگاه کمّی به نگاه کیفی می‌تواند نسل‌های آینده‌ی ما را از بحران تحصیلی و رسوایی نظام آموزش عالی که ممکن است به آن گرفتار آییم، رها کند.گسترش دانشجو بدون توجه به نیاز جامعه و بدون توجه به ظرفیت‌های منابع انسانی کشور و بخش تولید، تنها به گسترش یک چیز انجامیده و می‌انجامد، انتظارات.

نقدی بر آخرین اظهارات «حمیدرضا آیت‌الهی»؛

از کارنامه خود دفاع کنید، انتقاد از دیگران پیشکش

کارنامه شخص رئیس پژوهشگاه علوم انسانی مبرا از اتهاماتی که خود او به صدرالدین شریعتی می‌زند نیست. تنها با این تفاوت که صدرالدین شریعتی اساتیدی را اخراج یا بازنشسته کرد که یا بنا به ادعای خود او دارای مشکل اخلاقی بودند و یا اینکه کلاس‌های درس را مبدل به محل تئوریزه کردن ادبیات مقابله با گفتمان انقلاب و اسلام کرده بودند. اما آیت‌الهی افرادی را تبعید و یا اخراج کرد که در پی اقدامات ضدارزشی او که ذکر می‌گردد با وی دچار اختلاف شده بودند.

سرپرست دانشگاه علامه درباره علوم انسانی چگونه می اندیشد؟