به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ خانه‌های بوم‌گردی از جمله اقامتگاه‌های بومی در حال توسعه هستند چرا که هر روز به تعداد مخاطبان این اقامتگاه‌ها افزوده می‌شود. شاید یکی از شهرهایی که اولین بوم‌گردی‌ها در آن اتفاق افتاد را استان اصفهان و روستای گرمه و کاشان بتوان نام برد. به خصوص در کاشان که خانه‌های تاریخی زیادی ایجاد شده و صاحبان آنها با مرمت خانه‌ها اقدام به پذیرش مهمان می‌کنند.
خانه نقلی یکی از کوچکترین خانه‌های بوم‌گردی است که در شهر کاشان واقع شده و میزبان گردشگران خارجی زیادی است در روستای گرمه نیز مازیار آل داوود یکی از پایه‌گذاران بوم گردی بوده است و هنوز هنم تنها گردشگران خارجی را میزبانی می‌کند. در روستای فرحزاد استان اصفهان نیز اگرچه خانه‌های زیادی به اقامتگاه تبدیل شده اند اما هنوز اقامتگاه بارانداز قدمت بیشتری را در پذیرایی از مهمانان داخلی و خارجی دارد و هنوز از مهمانان خود با غذاهای محلی پذیرایی می‌کند.
در شهر کاشان خانه‌های تاریخی زیادی به اقامتگاه سنتی تبدیل شده اند با کیفیت و قیمت‌های متفاوت. در شهر یزد نیز می‌توان خانه‌های خشتی زیادی را دید که از این راه پیروی می‌کنند. این اقامتگاه‌های بوم گردی زیر نظر سازمان میراث فرهنگی بوده و اماکن نیز بر آنها نظارت دارد با این وجود در این خانه‌ها می‌توان با غذاهای محلی پذیرایی شد و در یک خانه با قدمت تاریخی شب را گذراند در بسیاری از اوقات در این اقامتگاه‌ها آداب و رسوم محلی نیز اجرا می‌شود مانند مراسم شب یلدا و یا نوروز. به همین دلیل در این ایام معمولا اقامتگاه‌های بومی پر از مسافر است. در این خانه‌ها اگرچه مسافران کنار یکدیگر غذا می‌خورند اما هر یک اتاق مجزا دارند آن هم با کیفیت‌های متفاوت. به عنوان مثال ممکن است در یک اقامتگاه هر اتاق دارای تخت باشد اما در اقامتگاه دیگر مسافران شب را زیر کرسی صبح کنند.
در یک اقامتگاه دیگر مسافران در اتاق‌هایی با تزئینات قدیمی‌حضور پیدا کنند و در اقامتگاه دیگر اتاق فاقد تزئینات باشد با این وجود همه آنها تجربه‌های دلچسبی را از یک زندگی سنتی خواهند داشت به خصوص اگر مالکان این خانه‌ها به معرفی سبک زندگی مردم آن محل و روستا نیز اهمیت داده و این سبک زندگی را به مسافران خود یاد دهند. با اجرای اداب و رسوم، پوشیدن لباس محلی، ارائه غذای محلی و یا در اختیار قرار دادن وسایل زندگی قدیمی. مانند خانه برزک در روستای برزک که یک خانه تاریخی ۵۰۰ ساله است و مسافران در کنار هم غذا و سر یک سفره غذا می‌خورند و شب را با حافظ خوانی صبح می‌کنند و صبح در مزرعه و باغات روستا قدم می‌زنند. و یا کلبه آقامیر که به پاسارگاد نیز نزدیک است و یک خانه چند صد ساله تاریخی به اقامتگاه تبدیل شده و در کنارش صنایع دستی مردم شهرستان پاسارگاد نیز عرضه می‌شود.
خانه‌های بوم گردی به تازگی در حال تشکیل یک انجمن و یا جامعه هستند به همین منظور افراد قدیمی‌تر به حوزه موسسان بوم گردی ورود کرده و هیات موسس را راه اندازی کرده اند تا بتوانند یک انجمن تشکیل دهند و پیگیری مسائل مربوط به خودشان باشند.
معمولا نرخ اقامت در این خانه‌ها بستگی به نوع خدمات ارائه شده دارد و گاهی از ۵۰ هزار تومان تا ۲۰۰ هزار تومان متفاوت است با این وجود تعیین نرخ این واحدهای اقامتی طبق عرضه و تقاضا و البته نظارت سازمان میراث فرهنگی انجام می‌شود. گاهی در یک روستای تقاضا برای حضور در یک خانه بومی زیاد و در روستای دیگر به دلیل ناشناخته بودن کم است مالک نیز تصمیم می‌گیرد که چه زمانی قیمت را پایین و چه زمانی بالا ببرد.
خانه‌های بوم گردی برای تاسیس یک سری قوانینی دارند که باید همیشه پایبند به آنها باشند بنابراین نمی‌توان هر اقامتگاه سنتی را اقامتگاه بومی دانست مانند برخی از هتلهای سنتی که سعی دارند نام اقامتگاه بومی را بر خود بگذارند.
با وجود اینکه چند سالی از افتتاح این خانه‌ها در شهرهای مختلف می‌گذرد اما هنوز همه آنها یک سایتی برای معرفی ندارند مگر اینکه هر یک از صاحبان خانه‌ها برای تبلیغ کار خود، خانه شان را در سایتی معرفی کرده باشند وگرنه هنوز سیستم رزرواسیون و یا نه معرفی جامع برای آنها وجود ندارد.
نظر شما