شناسهٔ خبر: 42570 - سرویس کتاب و نشر
نسخه قابل چاپ

مدخل‌های دانشنامه‌ استنفورد (۴۹-۵۰)

مدخل49 برای کسی که می‌خواهد اولین‌بار با مسئله یا مبحثی در فلسفه آشنا شود یا شناخت بهتری از آن حاصل کند، یکی از گزینه‌های مناسب این است که کار را با خواندن مدخل یا مدخل‌های مربوط به آن در دانشنامه فلسفه استنفورد آغاز کند.

نام کتاب: نسبی‌انگاری اخلاقی

نویسنده: کریس گوانز

مترجم: مهدی اخوان      

انتشارات: ققنوس

سال چاپ:۱۳۹۴

تعداد صفحات:۹۶ صفحه

قیمت: ۶۰۰۰ تومان

 

نام کتاب: پسامدرنیسم

نویسنده: گری ایلزورث

مترجم: گلنار نریمانی

انتشارات: ققنوس

سال چاپ:۱۳۹۴

تعداد صفحات:۹۴ صفحه

قیمت: ۶۰۰۰ تومان

 

 

نسبی‌انگاری اخلاقی عنوان مدخل چهل و نهم از مجموعه دانشنامه فلسفی استنفورد است. فهم‌های گوناگونی از اصطلاح « نسبی‌انگاری اخلاقی» وجود دارد. غالبا آن را ناظر به رأیی تجربی می‌دانند که بنا بر آن، اختلاف‌نظرهای اخلاقی عمیق و وسیعی وجود دارد و نیز رأیی فرااخلاقی دایر بر اینکه صدق یا توجیه احکام اخلاقی مطلق نیست، بلکه در نسبت با گروهی از اشخاص، نسبی است. گاه « نسبی‌انگاری اخلاقی» با موضع هنجاری مرتبط است ناظر به اینکه چگونه باید نسبت به دیگرانی که با ما اختلاف نظر اخلاقی دارند، بیندیشیم یا رفتار کنیم و این موضع عموما برآن است که باید با آنها مدارا کنیم.

 

پسامدرنیسم عنوان پنجاهمین مدخل از  مجموعه دانشنامه فلسفی استنفورد است .می‌توان پساندرنیسم را مجموعه‌ای از فعالیت‌های انتقادی، راهبردی و بلاغی توصیف کرد که مفاهیمی مانند تفاوت، تکرار، رد، وانموده و حادواقعیت را به کار می‌بندد تا مفاهیم دیگری همچون حضور، این‌همانی، پیشرفت تاریخی، یقین معرفتی و تک‌معنایی را تضعیف کند. ژان- فرانسوا لیوتار در این مدخل بالاترین جایگاه را به خود اختصاص داده است و متفکران دیگری که در کنار او برگزیده شده‌اند،  کسانی هستند که بیش از همه در بحث‌های مربوط به پسامدرنیسم فلسفی به ایشان ارجاع داده شده است. متفکرینی نظیر جامباتیستا ویکو و بندتّو کروچه. در آخر خلاصه‌ای از نقد هابرماس بر پسامدرنیسم آورده شده است که خطوط اصلی بحث را هم در اروپا و هم در آمریکا را نشان می‌دهد. هابرماس عقل مدرن را به مثابه‌ی نظامی از قواعد روالی برای به دست آوردن اجماع و اتفاق‌نظر میان سوژه‌های دارای ارتباط با یکدیگر، به جایگاه قبلی‌اش برگرداند.  او به نام مدرنیته‌ای که به سوی تکامل، و نه تغییر خودش، پیش می‌رود، در برابر پسامدرنیسمی می‌ایستد که بازیگوشی زیبایی‌شناختی را وارد علوم و سیاست می‌کند و مایه‌ی براندازی این دو می‌شود.

نظر شما