به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ این پژوهشگر ادبیات کرد: این ماه یک بهشت است به دلیل فصلش و صلح و دوستی که در آن قرار دارد. اردیبهشت در لغت به معنی ماه روییدن گیاهان است و سلطان فصل‌ها بهار است. کسانی هم که در این ماه مورد توجه قرار می‌گیرند، خیام و سعدی هستند که جایگاه‌شان مشخص است.

او در ادامه بیان کرد: در سال ۱۶۳۶ میلادی زمانی که آندره دوریه «گلستان» سعدی را در اروپا به زبان فرانسوی ترجمه کرد تمام اروپا به لحاظ ادبی در اشغال و تصرف سعدی درآمد. از طرفی سعدی شریعت‌مدارترین شاعر در طول تاریخ است.

وی افزود: در سال ۱۷۸۸ میلادی رییس‌جمهور فرانسه (کارنو) نام سعدی را به عنوان لقب خود گذاشت و زمانی که فرزندش به دنیا آمد نام سعدی را برای فرزندش انتخاب کرد. همچنین پدرش که خشونت زیادی داشت با خواندن ترجمه «گلستان» سعدی از خشونت خود کاست و آرام گرفت.

او همچنین گفت: در شعر و حکمت ایرانی خدا حضور دارد و این حضور خداست که هر تفکری را مجذوب خود می‌کند و می‌توان راه تفکر خود را به خدای خود هموار ساخت.

آذر ایران را قطب فرهنگ جهان دانست و با اشاره به یک حکایت گفت: اندیشه حافظ اندیشه‌ای باز است که با غزل آغاز می‌شود. با توجه به این سخن اگر هزار سال دیگر هم غزل حافظ را بخوانیم باز هم برای مردم آن روزگار جذابیت امروز را دارد.

این پژوهشگر گفت: شاعران ماندگاری خود را مضاف الیه شدن نامحدود می‌دانند و ردپای خداییت در تمام اشعار مولوی به چشم می‌خورد. هرگاه این محدود توانست با نامحدود ملاقات کند پیوندی اجرا می‌شود که به دریا پیوسته است.

اسماعیل آذر در پاسخ به این‌که مشاعره چگونه می‌تواند فرهنگ و ادبیات غنی ما را انتقال دهد بیان کرد: برنامه مشاعره تجربه‌ای شد که همه از آن بهره گرفتند و آخرین میوه این باغ را در نوروز ۹۴ در ایران نهادیم؛ آن هم مشاعره دختربچه‌هایی بود که بزرگ‌ترین آن‌ها شش سال و کوچک‌ترین آن‌ها چهار سال سن داشتند و از آن‌چه می‌خواندند با این‌که به معنا نرسیده بودند اما خشنود بودند و در واقع وزن و موسیقی و طراوت شعر آن‌ها را به خنده وامی‌داشت.

آذر که در دفتر ایسنا در سیستان و بلوچستان حضور داشت، سیستان را مهد شعر و ادب پارسی و زادگاه افسانه‌های کهن و باشکوه در تاریخ تمدن ایران و پایه‌گذار شعر نو توصیف کرد.

او افزود: بیش‌ترین چیزی که در سیستان و بلوچستان درخشندگی دارد داستان‌های تاریخی است. این‌جا سرزمین پهلوانان و انسان‌های بزرگ است و خاک خشکی که دارد از هر خاک تری بهتر است.