به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ حسین فتاحی از انتشار جلد نخست از «۳۰ روز با پیامبر(ص)» خبر داد و گفت: «از تولد تا خانه‌ عمو»، عنوان نخستین جلد از این مجموعه است که از سوی انتشارات قدیانی منتشر شده؛ این مجموعه، پنجره کوچکی است که به دنیای بزرگ و پرماجرای زندگی پیامبر اسلام(ص) باز می‌شود.

به گفته نویسنده مجموعه «۳۰ روز با پیامبر(ص)»، این مجموعه ۱۲ جلدی شامل ۳۶۵ حکایت از زندگی حضرت محمد(ص) است. این قصه‌واره‌ها، تاریخ زندگی پیامبر اسلام و زندگی نامه دقیق، صحیح و کاملی است که با زبان ساده و کودکانه نوشته شده و جلد اول این مجموعه، در ۱۱۲ صفحه مصور و ۳۰ بخش (۳۰ روز) با روایتی ساده و روان به کودکی پیامبر(ص) می‌پردازد.

«مهمانی فرشته‌ها، پدربزرگ و نوه‌اش، اولین طواف، گم شده‌ای که پیدا شد، درس بزرگ، خداحافظ پدربزرگ مهربان و در خانه عمو»، بخش‌هایی است که جلد نخست از مجموعه «۳۰ روز با پیامبر(ص)»  با عنوان «از تولد تا خانه‌ عمو»، را تشکیل می‌دهد. منصوره محمدی، تصویرگر این مجموعه با هماهنگی که میان متن و تصور ایجاد کرده در درک مفاهیم و مطالب ارائه شده به مخاطب بسیار یاری می‌رساند.

به گفته فتاحی، نوشتن درباره شخصیت‌های تاریخی مثل پیامبران و امامان، به ویژه کسانی که نزد مردم از قداستی برخوردارند، کار بسیار دشواری است؛ زیرا نویسنده هم باید به تاریخ و مستندات آن وفادار بماند و هم از یک طرح داستانی پیروی کند و تخیل کودکان را برانگیزد، اما من در داستان‌هایی که درباره پیامبران و یا امامان نوشته‌‌ام، ترجیح داده‌‌ام به تاریخ و وقایع آن وفادار بمانم، چرا که نویسنده وقتی از شخصیت‌های بزرگی چون پیامبر (ص)، حضرت علی (ع) یا امام حسین (ع) می‌نویسد نمی‌تواند مستندات تاریخی را کنار بگذارد و اختیار امور را به دست خیال بسپارد و به بیان روایت‌هایی بپردازد که هیچ سندیتی ندارند.

این نویسنده با ورود شخصیت‌های فرعی به داستان نیز موافق نیست و معتقد است: گاهی ورود این شخصیت‌ها، شخصیت‌های اصلی را به حاشیه می‌راند؛ چرا که نویسندگان بیشتر می‌توانند به این‌گونه شخصیت‌ها بپردازند و در برخورد با آنها از آزادی عمل بیشتری برخوردارند؛ البته اگر هدف نویسنده، آشنا کردن مخاطب با شخصیت اصلی داستان باشد، ورود افراد فرعی به اصل داستان آسیب می‌رساند، البته هر قصه‌ای الزامات خاص خود را دارد.

فتاحی، ساختار ادبیات دینی را متفاوت با گونه‌های دیگر ادبی دانست و افزود: نویسنده دینی باید جزییات مقوله‌ای که به آن می‌پردازد را هم بداند، زیرا این جزییات هستند که قالب کلی یک اثر را می‌سازند. از سوی دیگر نویسندگان در پرداختن به شخصیت‌های مذهبی باید از خلق شخصیت‌های اسطوره‌ای و دور از دسترس دوری کنند و به گونه‌ای بنویسند که بچه‌های امروزی بتوانند با خواندن کتاب‌های دینی الگویی قابل پیروی برای خود پیدا کنند.

وی افزود: اگرچه هر داستانی که خوبی، راستگویی، وفاداری، نوعدوستی و دیگر مفاهیم انسانی را به خوانندگان منتقل و آنها را به فطرت انسانی‌شان نزدیک تر کند، داستان دینی است و بدون آنکه به طور مستقیم به دین و شخصیت‌های دینی پرداخته باشد، روح حاکم بر آن را گسترش داده است.