به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ این شاعر پیشکسوت آیینی درباره نوحه‌خوانی در روزهای محرم گفت: من این نوحه‌ها را چندان نمی‌پسندم، اما نمی‌توانم داوری دقیقی درباره آن‌ها داشته باشم، چون گویا جوانان واقعا این نوحه‌ها را می‌پسندند و این نوحه‌ها در بین آن‌ها طرفدار دارد. اما به هرحال این نوع مراثی فاخر نیستند و اشکال دارند. این درحالی است که ما گنجینه بسیار خوبی از شعرهای آینی در میان گذشتگان و حتی شاعران جوان معاصر داریم که شعرهای بسیار خوبی گفته‎اند.
او درباره دلایل گرایش به سوی این نوع نوحه‌سرایی‌ها اظهار کرد: من فکر می‌کنم دلیل این رویکرد، علاقه و گرایش جوانان به موسیقی و ریتم‌های جدید است. در واقع شاعران این نوحه‌ها بر مبنای این ریتم‌ها شعر می‌گویند. من این کارها را نمی‌پسندم اما گاهی فکر می‌کنم این شاید به دلیل سن و سال من است، چون من هنوز با شعرهای یغمای جندقی ارتباط برقر می‌کنم. وقتی یغمای جندقی چنان نوحه‌سرایی می‌کند که ادوارد براون را وادار به شگفتی می‌کند، نوحه‌های جدید برای من جاذبه‌ای ندارد. او در بیت اول حدیثی از پیامبر (ص) می‌آورد و چنان از عاشورا می‌گوید که هرگز کهنه نمی‌شود، اما این نوحه‌ها در سطح مانده‌اند و من فکر می‌کنم دلیل این اتفاق این است که آن‌ها دنبال ریتم هستند و برای ریتم‌ها دنبال کلام می‌گردند؛ درحالی که کلام باید با خودش ریتم بیاورد.
این شاعر همچنین گفت: گذشته از شعر شاعران متقدم، در بین شاعران معاصر هم شعرهایی هست که واقعا فوق‌العاده است و می‌توان از آن‌ها برای نوحه‌سرایی استفاده کرد. فقط باید کمی ذوق و علاقه به اهل بیت (ع) داشت. اما من نگران این نسل کم‌سن و سالی هستم که همه چیز دارد برای آن‌ها عادی می‌شود.

م. مؤید همچنین با اشاره به نبود ارتباط میان نوحه‌خوانان و شاعران گفت: یکی از مشکلات نبود ارتباط میان نوحه‌خوانان و شاعران است، گویی این دو، دو طبقه هستند؛ چامه‌سرایان و مداحان و غالبا مداحان چون موقعیت تابناک و درخشانی دارند و آوازه متعلق به آن‌هاست، گویی چیرگی هم متعلق به آن‌هاست و هرچه بپسندند استفاده می‌کنند. شاید استدلال خودآگاه و ناخودآگاه آن‌ها این است که مردم به آن‌ها اقبال نشان می‌دهند و به همین دلیل حقانیت از آن‌ آن‌هاست.