به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایکنا؛ عباس عبدالله‌پور، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته علوم قرآن و حدیث پردیس تهران دانشگاه قرآن و حدیث، پایان‌نامه‌ای را به راهنمایی سیدحسین سیدی و مشاوره علی‌رضا رئیسیان و داوری حمیدرضا مستفید با موضوع «مبانی و روش مصطفوی در التحقیق فی کلمات القرآن الکریم» دفاع کرد.
بر پایه این گزارش، در بخش نخست این پایان‌نامه، به تبیین نقش اساسی مبانی، اصول و قواعد معناشناسی قرآن کریم در فهم معانی آیات پرداخته شده است و در بخش دیگر از رساله خود به معرفی آثار تحقیق و مطالعه شیخ حسن مصطفوی تبریزی در حوزۀ معناشناسی مفردات قرآن کریم پرداخته است.
گفتنی است این پایان‌نامه با هدف کسب آگاهی از مبانی و اصول و قواعد فهم قرآن، تحقیق و ارائه شده است.
در بخشی از این پایان‌نامه می‌خوانیم: در میان دانشوران قرآن، برخی با بررسی و تبیین مبانی، اصول و قواعد فهم قرآن کریم، به اصول کلّی حاکم بر معانی آیات آن پرداخته و بر بیان روش‌مندی فهم قرآن همّت گمارده‌اند. بنابراین آگاهی از مبانی، اصول و قواعد فهم قرآن که فهم روش‌مند و هماهنگ معانی آیات آن را فراهم می‌سازد، اهمیّتی شایسته‌تر و فزون‌تر می‌یابد.
مولف می‌افزاید: تبیین مبانی، اصول و قواعد معناشناسی قرآن کریم، نقشی اساسی و بی‌مانند در فهم معانی آیات آن ایفا می‌کند و معناشناسی «مفردات» یا تک‌واژه‌های قرآن، آغازین گام در این باره است. از آثار شایسته تحقیق و مطالعه در حوزۀ معناشناسی مفردات قرآن کریم در سده چهاردهم هجری، «التّحقیق فی کلمات القرآن الکریم» است که مؤلّف فقید اثر یاد شده، شیخ حسن مصطفوی تبریزی (م ۱۳۸۴ش) آن را در چهارده مجلّد سامان داده است.
عبدالله‌پور همچنین می‌نویسد: این کتاب در اوّلین دورۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۲ش)، به عنوان کتاب برگزیده معرّفی گردیده است و مؤلف آن به صورت نظری و عملی در تبیین مبانی، اصول و قواعد معناشناختی واژگان قرآن کریم کوشیده و گاه نیز آیات آن را تفسیر کرده است. مبانی معناشناختی مصطفوی عبارتند از دلالت ذاتی هر لفظ بر معنای حقیقی‌اش، انکار اشتراک لفظی و انکار ترادف. او برپایۀ معنای ریشه‌ای یگانه هر ماده، میان کاربست‌های یک ریشه تناسب معنایی برقرار می‌سازد. مصطفوی در آن دسته از واژه‌ها و ریشه‌های سه حرفی، که میان آنها اشتقاق کبیر و اکبر دیده است، به تبیین تناسب و تقارن معنایی پرداخته است و از اشتقاق کبیر و اکبر در تعیین اصیل یا معرّب بودن واژگان قرآن مدد جسته است.