بِرنو زِوی؛ فیلسوف معماری که با شیاطین کلاسیسیزم جنگید[1]

زوی، برای تبیین چنین منظری، متاثر از منتقدین و تاریخـ نگاران هنری همـ‌‌عصرش؛ ربرتو لانژی [1890-1970]، کارلو لودویکو راهیانتی [1910-1987] و جولیانو برییانتی [1918-1992]، گستره‌ی وسیعی از شاکله‌های یادگیری را با منش‌های هنری و تاریخی هم‌بند نمود، او به معروف‌ترین متفکر ایتالیایی زبانی تبدیل که ، شدایدا، از معماری به مثابه ابزار اشکارسازی آنچه خود او، [پنهان] انگاره‌های شیطانی کلاسیسیسم می‌داند، دفاع می‌کرد.