حکمت و معنویت

کل اخبار:6

  • علامه جعفری ۱۳۹۹-۰۸-۲۶ ۱۰:۲۶

    ۲۵ آبان ، سالروز فقدان ارسطوی زمان؛

    شمس العقل تبریزی

    در روزگاری که آثار راسل به زبان فارسی ترجمه شد و فضای دانشگاهی ما را تحت تأثیر خود قرار داد، ایشان به نقد و بررسی دو اثر راسل پرداخت تا دانش پژوهان تصویری دقیق و همه جانبه از شخصیت فکری این متفکر داشته باشند و تحت تأثیر اندیشه های منفی او قرار نگیرند. هنگامی که ماتریالیست ها از نظریه جبر اجتماع طرفداری می کردند، استاد به بررسی همه جانبه پیرامون مسأله جبر و اختیار پرداخت و سرانجام کتاب نفیس جبر و اختیار را منتشر ساخت.

  • رمضانی ۱۳۹۴-۰۹-۱۰ ۰۹:۱۷

    گزارشی از سخنرانی حسن رمضانی در همایش «حکمت و معنویت» (۶)؛

    «حکمت» و «معنویت» با هم ارتباط دارند نه پیوند

    حکمت چیست و به چه کسی حکیم می‌گویند؟ قلب انسان حکیم، تنقیه و لایروبی‌شده و مهذب است و از سویی دقت دارد و حساس به امور است، این قلب است که با حقایق عالم آشنا می‌شود و طبق این آشنایی عمل می‎کند؛ این شخص مصداق «حکیم» و این امر مصداق «حکمت» است.

  • پازوکی ۱۳۹۴-۰۹-۰۷ ۰۹:۵۹

    گزارشی از سخنرانی شهرام پازوکی در همایش «حکمت و معنویت» (۵)؛

    امکان یا امتناع «هنر اسلامی»

    همه می‌دانیم که آثار هنری در تاریخ اسلام وجود دارد، اما مسئله این است که آیا می‌توان گفت این آثار برخاسته از اصول و منابع اندیشه‌ی اسلامی است؟ به‌عبارت‌دیگر، آیا تفکر اسلامی می‌توانست این آثار را ایجاد کند؟ آیا اصولاً در اسلام چیزی به نام حکمت یا فهم هنری داریم؟

  • خسروپناه ۱۳۹۴-۰۹-۰۳ ۰۸:۳۶

    گزارشی از سخنرانی عبدالحسین خسروپناه در همایش «حکمت و معنویت» (۳)؛

    حکمت متعالیه و معنویت صدرایی

    اگر نگاه و نگرش انسان‌ها به عالم و آدم بر اساس مبناهای شش‌گانه‌ی صدرایی قرار گیرد این شخص حکیم است، زیرا این نگرش از علم لدنی آمده است و این نگرش حکیمانه باعث می‌شود شناخت آیه‌ای به جهان داشته باشد و جهان نشانه‌ی حق تعالی خواهد بود؛ وقتی فردی به این پایه رسید شناختش نسبت به طبیعت معنادار خواهد بود و سیاست توحیدی او با معنویت توحیدی او پیوند می‌خورد.

  • رضا داوری اردکانی ۱۳۹۴-۰۹-۰۱ ۰۹:۲۹

    گزارشی از سخنرانی رضا داوری اردکانی در همایش «حکمت و معنویت» (۲)؛

    عوامانه و غیرعوامانه بودن، شکاف بین حکمت و فلسفه

    حکمت یک اختلاف بزرگ با فلسفه دارد، بدین معنا که فلسفه برای اهلش است. فلسفه بحث و نظر است یعنی قابل چون‌وچراست، قابل رد و اثبات است؛ لذا نظر را از فلسفه نمی‌شود گرفت اما بحث را از حکیم می‌توان گرفت. بیشتر آنچه به نام حکمت ضبط و نقل شده برای مردم مفهوم است و حتی گاهی ممکن است به سخن عوامانه شبیه باشد، اما در باب فلسفه این‌گونه نیست.

  • دینانی ۱۳۹۴-۰۸-۲۸ ۱۰:۲۵

    گزارشی از سخنرانی غلامحسین ابراهیمی‎دینانی در همایش «حکمت و معنویت» (۱)؛

    ظاهر شدن «معنی» در «حکمت»

    فیلسوفان بزرگ معتقد هستند در به کار بردن لفظ و دلالت، «معنی» ظاهر می‌شود و ویتگنشتاین معتقد است از مصداق به معنی می‌رسیم. حال سؤال این است که آیا بدون معنی می‌توان به سراغ مصداق رفت درحالی‌که معنی در «زبان» و در «حکمت» ظاهر می‌شود؟ پس در حکمت است که معنی آشکار می‌شود.