«غلامحسین ابراهیمی‎دینانی» در نوزدهمین همایش ملی حکیم ملاصدرا (۳)؛

اتحاد عقل و عشق در نظام هستی

هیچ موضوعی در عالم هستی از موضوع نظم مهم‎تر نیست و فلسفی‎ترین موضوع و بنیادی‌ترین مسئله در عالم هستی همین موضوع است. هر چیزی در جایگاه خودش عالی است، نظم در این معنا آمده است؛ اما چه کسی می‎داند جای اشیا کجاست؟ و اصل مسئله نیز همین است.

ماجراهای فکر فلسفی از نگاه «غلامحسین ابراهیمی‎دینانی»؛

اندیشیدن انسانِ کنشگر به اندیشه‎ی خود

انسان به چه می‎اندیشد؟ همیشه اندیشه به چیزی می‎اندیشد یا خیر؟ تنها اندیشیدن مهم است یا به چه چیزی اندیشیدن نیز مهم است؟ نکته‎ی مهم‎ این است که انسان کنشگر است، چون می‎اندیشد و فراتر از آن به اندیشه‎ی خودش هم می‎اندیشد.

گزارشی از سخنرانی ابراهیمی دینانی در همایش «خواجه نصیرالدین طوسی»؛

لقب حکیم برازنده‌ی خواجه نصیر

حکیم کسی است که هم هست‌ها و هم بایدها را می‌شناسد، ضمن اینکه متخلق به اخلاق هم باید باشد. شاید در بین فلاسفه‌ی جهان اسلام هیچ فیلسوفی به اندازه‌ی نصیرالدین طوسی درباره‌ی اخلاق، ‌اجتماع و سیاست مطلب ننوشته باشد و عمل نکرده باشد؛ نمونه‌اش اینکه فرد وحشی مثل هلاکو را آدم کند و کتاب‌هایی در سیاست، تدبیر و اخلاق نوشته است؛

ایمان عقلانی و ایمان تقلیدی

دینانی نوشت:​ صرف نظر از اینکه وحی با عقل چه رابطه ای دارد و میزان مناسبت وسنخیت میان آن تا چه اندازه روشن است در یک مساله نباید تردید روا داشت وآن این است که خداوند از طریق وحی عقل را محکوم نمی کند.