فرهنگ امروز: شمارۀ هفدهم مجلۀ فرهنگی هنری «آنگاه» با موضوع «کاغذ؛ فرهنگ و زندگی» منتشر شد.

در بخشی از این مطبوعه «کاظم موسوی بجنوردی»، رئیس مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، یادداشتی با عنوان «چرا هنوز کاغذ؟» نوشته است که در ادامه می‌خوانید:

«گاهی مورد سؤال قرار می‌گیرم که چرا هنوز به منابع کاغذی تمایل دارم و می‌گفتند شنیده‌ایم که شما سفارش کرده‌اید مقاله‌های تألیف‌شده را به‌صورت کاغذی به شما بدهند. در این‌جا لازم است بگویم که من همیشه طرف‌دار بهره‌مندشدن از سیستم‌های پیشرفتۀ حاکم بر منابع تحقیق بوده‌ام. و حتی در همین مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی نیز سیستم‌های پیشرفته مورد استفاده قرار می‌گیرند و ساختمان مرکز ما یک ساختمان هوشمند است که فیبرِ نوری در همه‌جای آن کشیده شده است و از فضای مجازی و دیتابیس‌های کلان‌بار بهرۀ زیاد می‌بریم.

اما در عین حال، آن الفتی را که من شخصاً با منابع کاغذی دارم نمی‌توانم در فضای مجازی به‌دست آورم و عادت دارم وقتی شب‌ها به رختخواب می‌روم حتماً مطالعه کنم و و حتی ممکن است خیلی از آن‌چه را باید بخوانم در رختخواب بخوانم.

وقتی به کتابخانۀ کنگرۀ آمریکا دعوت شدم، آقای جیمز بیلینگتون، رئیس کتابخانۀ کنگره به من همین مطلب را گفت؛ یعنی او هم می‌گفت که با منابع کاغذی انس بیشتری دارد و مایل است آثار مکتوب کاغذی را بخواند. درهرحال، این مسأله بستگی به عادت دارد و عادتِ ما این‌گونه بوده است.

اخیراً در شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی تصویب شده است که همۀ ویرایش‌ها در فضای مجازی انجام شود و پرونده‌های علمی نیز دیجیتالی باشد که به‌شدت با آن مخالف هستم و اجباراً پذیرفته‌ام. سابق‌براین پرونده‌های علمی را با همۀ سوابقش در یک یا چند مجلد فراهم می‌کردند و من با نگاه به آن، هم لذت می‌بردم و هم به عیان همۀ روندی را که طی کرده بود با جان و دل می‌دیدم و لمس می‌کردم و تسلط بیش‌تری بر آن داشتم و به‌عنوان سرویراستار بهتر می‌توانستم به وظایف خود بپردازم. از سوی دیگر، وقتی هزاران پروندۀ علمیِ جلدشده را می‌دیدم از کاری که می‌کردیم، لذت می‌بردم وعظمت کار را تحسین می‌کردم.»