به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ «نسلی دیگر» عنوان یکی از بخش‌های جشنواره‌ی موسیقی فجر است که در سال‌های اخیر در کنار سایر بخش‌های جشنواره گنجانده شده و رویکرد آن توجه به موسیقی جدی و البته بر مبنای موسیقی ایرانی است. امیرعباس ستایشگر، مدیر این بخش از جشنواره است که به گفته‌ی شرکت‌کنندگان، عملکرد قابل قبولی داشته است.

ستایشگر درباره‌ی دلیل استعفایش از مدیریت بخش «نسلی دیگر» جشنواره‌ی موسیقی فجر در سال گذشته، توضیح داد: فکر می‌کنم، اصل این موضوع را باید از دفتر جشنواره جویا شد. حالا سه سال است که بخش «نسلی دیگر» جشنواره‌ی موسیقی فجر را برگزار می‌کنیم و اعضای ستاد اجرایی جشنواره از دبیر گرفته تا سایر مسوولان، تغییر نکرده‌اند. بنابراین همیشه با این دوستان قول و قرارهایی داشته‌ایم و شاید اگر موفقیت نسبی هم در این بخش حاصل شده، به همین دلیل است.

او ادامه داد: سال گذشته، از اواسط اجراهای جشنواره‌ی بیست‌ونهم بود که یکسری اعمال سلیقه‌های شخصی به جشنواره وارد شد که در قول و قرارهای ما نبود. من هم آن زمان اعلام کردم تا روزی که چنین اتفاقی بیفتد، در جشنواره حضور نخواهم داشت.

وی اظهار کرد: آقای ترابی (مدیر عامل انجمن موسیقی) شهریورماه امسال با من تماس گرفت و من را برای مدیریت این بخش دعوت کرد. آن‌ها گفتند، می‌خواهیم دوباره این بخش را اجرا کنیم که شاید دلیلش بازتاب بخش «نسلی دیگر» در جشنواره بود. من مشکلات سال گذشته را برای آقای ترابی عنوان کردم و با این‌که با او و با آقای ریاحی مشکلی نداشتم، تأکید کردم که مشکل من اعمال سلیقه‌های شخصی است و اگر این موضوع بار دیگر در جشنواره‌ی امسال تکرار شود، قابل مدیریت نخواهد بود. ما به‌جز این موضوع، دیگر مشکل و حاشیه‌ای نداشتیم.

مدیر بخش «نسلی دیگر» جشنواره‌ی موسیقی فجر همچنین گفت: پس از آن جلسه که با آقای ترابی داشتم، او به من گفت که مسائل را مطرح می‌کند و نتیجه‌اش را اطلاع می‌دهد. سپس در جلسه‌ای دیگر، او وعده‌هایی داد که البته خیلی از آن‌ها اکنون انجام شده و در برخی موارد دیگر هم ما انعطاف به خرج دادیم تا بتوانیم این بخش جشنواره را حفظ کنیم. به این ترتیب، امسال هم در این سمت در جشنواره‌ی موسیقی فجر حضور دارم.

ستایشگر درباره‌ی تشکیل کانون برگزیدگان فجر در سال گذشته و اقدامات این کانون، اظهار کرد: کانون برگزیدگان فجر همچنان پابرجاست و کارش را انجام می‌دهد. اخبار این مرکز از طریق سایت انجمن موسیقی نیز در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد.

او ادامه داد: از جمله حمایت‌هایی که ما از برگزیدگان جشنواره‌ی موسیقی فجر انجام دادیم، حمایت از تولید آلبوم گروه «ژی»، حمایت از اجرای صحنه‌ای کوارتت «باران» در تالار رودکی و حمایت از مراحل ضبط آلبوم گروه «نیواک» بود.

ستایشگر در عین حال توضیح داد: ما در این راستا با دو مقوله طرف هستیم؛ اول این‌که با حجم زیادی از متقاضیان روبه‌رو هستیم که هر کدام از آن‌ها می‌خواهند روند حمایت از آن‌ها خیلی سریع انجام شود و موضوع دوم این است که نحوه‌ی حمایت از گروه‌ها برای ما اولویت‌بندی دارد.

وی افزود: تشکیل چنین کانونی از جشنواره‌ی بیست‌وهشتم در ذهن ما شکل گرفت و بعد از مدتی اعلام کردیم که تمام گروه‌هایی که در بخش رقابتی جشنواره مقام آورده‌اند، با ما تماس بگیرند که با قبول یکسری شرایط، روند حمایتی ما طی شود.

ستایشگر اظهار کرد: یکی از مسائلی که خیلی برای ما مهم است، پابرجا بودن و حفظ شاکله‌ی یک گروه است. برای مثال، یک نفر با من تماس گرفت و گفت که می‌خواهد مشمول حمایت کانون شود؛ اما ما بررسی کردیم و متوجه شدیم که این گروه مدت‌هاست تعطیل شده و حالا می‌خواهد بر مبنای حمایت‌های کانون دوباره تشکیل شود که این موضوع جزو اولویت‌های ما نیست.

این هنرمند یادآوری کرد: تلاش ما این است که برگزیدگان سایر جشنواره‌ها را نیز به این چرخه وارد و مثلا از برگزیدگان جشنواره‌ی موسیقی جوان یا جشنواره‌ی موسیقی نواحی هم حمایت کنیم.

او درباره‌ی بخش «نسلی دیگر» سی‌امین جشنواره‌ی بین‌المللی موسیقی فجر، توضیح داد: بخش «نسلی دیگر» جشنواره، سه آیتم مشخص دارد. نخستین شاخصه‌ی ما مولف بودن موسیقیدان است و مورد دوم این است که ریشه‌ی ذهنیت آهنگساز در موسیقی دستگاهی باشد و سوم این‌که هنرمند قابلیت اجرای استاندارد از تألیف خودش را داشته باشد.

ستایشگر یادآوری کرد: امسال از مهرماه به ارزیابی گروه‌ها پرداختیم و پس از رایزنی‌ها، مانیفست خود را تعریف کردیم. تعدادی از دوستان دعوت ما را به جشنواره پذیرفتند و افرادی هم هستند که تمایلی به شرکت در جشنواره ندارند. از طرفی، بعضی گروه‌ها از نظر زمانی نمی‌توانستند، در جشنواره حضور داشته باشند. به هر حال، نتیجه‌ی تلاش‌های ما در جشنواره‌ی سی‌ام در قالب جدول در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

امیرعباس ستایشگر در متن استعفایش که اسفندماه سال گذشته نوشت، آورده بود: «امروز درمی‌یابم که چقدر عنوان این بخش پرمعناست؛ نسلی که مدیران آن‌ها را دوست ندارند و به آنان احترام نمی‌گذارند و تنها زمانی خود را به این بخش می‌چسبانند که ژست‌های هنری و دیدگاه‌های جدی در میان باشد، اما غافل از آن‌که به گواه تمام مصاحبه‌ها و نوشته‌ها، این بخش آبرویی برای جشنواره‌ی بیست‌ونهم بوده است.»