به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ تئاتر هنری زنده و پویا است. این وجه تمایز با هنرهایی چون سینما و تلویزیون، تئاتر را به هنری زنده و پویا تبديل كرده است. تئاتر با ارتباط مستقیم بازیگر با مخاطبانی که در چند قدمی او نشسته‌اند شکل می‌گیرد و برخلاف سینما و تلویزیون که همیشه در برنامه‌هایش ـ و حتی برنامه‌های زنده‌اش ـ نشانی از تصنع وجود دارد، هنر نمایش تلاش می‌کند تا با حذف تمامی نکات زائد، ارتباطی صمیمانه و تنگاتنگ میان خود و مخاطبانش ایجاد کند.

افشین هاشمی نویسنده این نمایشنامه از چهره‌های تئاتری است که بعدها به عرصه سینما نیز ورود پیدا کرده است. او علاوه بر همکاری با کارگردان‌هایی چون بهرام بیضایی، علی رفیعی، محمد رحمانیان، محمد رضایی ، حمید امجد و... در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی نیز ایفای نقش کرده است. نیمکت (ساخته محمد رحمانیان) و آزمایشگاه (ساخته حمید امجد) برخی از این آثار است.

نمایشنامه ای برای خواندن
اغلب نمایشنامه‌ها برای اجرای صحنه نوشته می‌شود اما در سال‌های اخیر سنتی در میان نمایشنامه نویسان و هنرمندان تئاتری شکل گرفته که طی آن برخی نمایش‌ها با حضور بازیگران به صورت زنده اجرا می‌شود. تنها تفاوت این نوع اجرا با اجرای صحنه‌ای، این است که باید کمی خلاقیت را به کار انداخت و وسایل صحنه را در گوشه و کنار سِن تصور و بازیگران را در این مکان قرار داد.

نمایشنامه «َشیرهای خان بابا سلطنه» هم در مرداد سال 92 در فرهنگسرای ارسباران با حضور هنرمندانی چون «هدایت هاشمی» در نقش سیاه، «افشین هاشمی» در نقش خان بابا، «لادن مستوفی» در سه نقش قداره بند، والی عدلیه و بزرگ، «عاطفه نوری» در نقش طیاره و سحاب اعلم، سینا اعلم، شایان ریاحی خوانش شد. در این خوانش سوده شرحی، روجا جعفری، ماهان خورشیدی و احسان بیات فر نیز به عنوان نوازنده حضور داشتند.

نمایشنامه ای پُر از تضاد
«شیرهای خان بابا سلطنه» نمایشی است که بر اساس تضادها و تناقض‌ها شکل می‌گیرد. داستان در کشوری فرضی شکل می‌گیرد که در آن حتی شیر را هم از چین و ماچین وارد می‌کنند!
در بخشی از کتاب خان بابا در خصوص شیر می‌گوید: شیر باید درنده باشد اما پس از دیدن شیری لاغر نظرش عوض می‌شود و می‌گوید: شیر لاغر هم خوب است چون باعث خنده هم می‌شود. این شیر قرار بوده برای دفاع از سرزمینی فرضی و افسانه ای مورد استفاده قرار گیرد اما به دلیل سستی و فساد حاکم بر دستگاه خان بابا، در نهایت به شیری لاغر تنزل یافته است. او در واقع انسانی است که در پوست شیر رفته و همین موضوع کلیت داستان را شکل می‌دهد. تضاد و تناقض جالب توجه دیگر کتاب آن جایی است که شخصیت «سیاه» که ماهیتی مظلوم دارد، پس از آنکه در پوست شیر قرار می‌گیرد، به فردی ظالم تبدیل می‌شود.

نمایشنامه سبک و سیاقی آهنگین دارد و نویسنده در بخش‌هایی از آن با تغییر ماهیت شعرهای فولکلور، آن‌ها را به خدمت این نمایشنامه درآورده است. البته اشاره به مضامین روز نیز بخش مهمی از ویژگی این نمایشنامه را تشکیل می‌دهد. اشاره به نیکول کیدمن و مرغ سوخاری (در صفحه 57) یا کارتون ماداگاسکار برخی از این ویژگی‌هاست.

کتاب در برخی از قسمت‌هایش در روایت آهنگین داستان، لحن و ریتمی شبیه شعرخوانی رپرها را به خود می‌گیرد (صفحه 103). این تمهیدی است که گهگاه هنرمندان برای فاصله گذاری میان متن کهنه به کار می‌گیرند تا اثر نمایشی شان برای مخاطب ملموس باشد.

این کتاب در 111 صفحه و قطع جیبی با قیمت 6500 تومان از سوی انتشارات مروارید منتشر شده است. توضیح کوتاهی درباره نویسنده در عطف کتاب آمده و در پشت جلد کتاب نیز بخشی از نمایشنامه درج شده است.