به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از تسنیم؛ نشست ادبی کبوتران مسجد دوردست با محوریت بررسی شعر مقاومت فلسطین و تاثیر آن بر ادبیات معاصر با حضور جمعی از ادبا و فرهیختگان این حوزه عصر امروز ۳۰ تیرماه در حوزه هنری برگزار شد. 

موسی بیدج مترجم و از کارشناسان شعر عرب در این نشست با اشاره به پیشینه شعر مقاومت فلسطین گفت: فلسطین تاریخ درازی دارد قریب به ۱۰۰ سال است که از راه آن خنجر به سینه اسلام زدند، از آن حمایت کردند و باعث شدند که مردم منطقه در غم بنشینند اما با  این وجود فلسطینی‌ها تا آخر ایستادند هر کس هم که باشد نمی‌تواند وطن و سرمایه خود دل بکند. بگذریم از اینکه سیاستمدارانی هستند که زمام امور فلسطین را برعهده گرفته و از راه به بیراهه می‌روند.

وی ادامه داد: شعر فلسطین از زمانی که این کشور دچار مخمصه شد کار خود را شروع کرد پیش از این شعر عرف در دوره تاریکی به سر می‌برد که زبان عرب با ترکی آمیخته می‌شد و ترکها تلاش داشتند تا در حکومت اسلامی با تقویت زبان ترکی آن را در مدارس آموزش دهند. البته در این مدت هم شاعرانی بودند که به این رویه انتقاد داشتند. 

بیدج با بیان اینکه به نظر من هرگونه شعری می‌تواند شعر مقاومت باشد ادامه داد: اما تعریف امروز از شعر مقاومت شعری است که برانگیزاننده در مقابل ظلم باشد. شاعران بسیاری در فلسطین وجود دارند که از سال ۱۹۶۵ تاکنون در حوزه مقاومت کار می‌کنند که از این جمله محمود درویش است. وی که یکی از پرطرفدارترین شاعران مقاومت فلسطین است معتقد است که شعرش گلوله نیست اما می‌تواند در قلب یک رزمنده هیجان ایجاد کند و مقاومتش را بالا ببرد. شاید به خاطر همین بود که شارون شعرهای محمود درویش را می‌خواند که بداند که این سروده‌ها چه تاثیری بر مردم فلسطین می‌گذارد.

وی با بیان اینکه فعالیت در حوزه شعر مقاومت برای فلسطینی‌ها پیامدهای ناگواری در بر داشته است گفت: تاریخ گواه آن است که بسیاری از این شاعران به خاطر سرودن در حوزه مقاومت یا به زندان انداخته شدند یا اقامت اجباری را برگزیدند و حتی برخی از اشعار آنها سانسور می‌شد و یا اسرائیل کتابهای آنها را جمع‌آوری می‌کرد. قسان کنفانی یکی از این ادیبان است که به دلیل ترس از تاثیر کلامش او را کشتند. کنفانی نقل می‌کند که اسرائیل‌ها حتی به شرکتهای خصوصی امر می‌کردند که شاعران مقاومت را استخدام نکنند. 

بیدج افزود: در مقابل این جریان اسرائیلی‌ها هم دست از کار نکشیدند و تلاش کردند تا فرهنگ فلسطین را تحریف کنند و تاکید کنند که آداب بومی آنها یهودی است. علاوه بر این تلاش کردند تا صفوف هنرمندان را بر هم بزنند. مثلا تلاش داشتند تا انجمن صلح‌طلبان را در مقابله با شاعران مقاومت ایجاد کنند. 

وی در ادامه به تاثیر شعر در جامعه عرب اشاره کرد و افزود: نزار قبانی می‌گوید که همه راه‌ها در اروپا به روم ختم می‌شود اما همه راه‌ها در جهان عرب به شعر می‌ انجامد. بر همین اساس است که شب شعرهای شاعرانی مانند محمود درویش در ورزشگاه‌ها مقابل هزاران نفر برگزار می‌شود. این نشان از وقت شعر در این منطقه دارد اما شاعر فلسطینی مجبور است که حرفش را واضح بزند. در اینجا شاعر باید تلاش کند تا زیبایی‌های شعر را به همراه دیگر موضوعات بیان کند از همین روست که او از مولفه‌های گوناگوی بهره می‌برد تا به نتیجه دلخواه برسد. به عنوان نمونه از تاریخ سخن می‌گوید و یا جغرافیا را به میان می‌کشد.

در ادامه این مراسم بیدج با خواندن سروده‌های مختلفی از شاعران عرب پرداخت و د رادامه به پرسش‌های برخی از حاضران درباره شعر پاسخ گفت.

وی در پاسخ به سوال یکی از حاضران مبنی بر اینکه آیا جریان شناسی سیاسی مشخصی درباره شاعران فلسطین صورت گرفته یا نه و یا اینکه امروز هم شاعر توانمندی در این حوزه داریم یا خیر گفت: سایه انداختن روی دیگر موضوعات مسئله امروز ماست که شعر هم از آن جدا نیست. این موضوع را می‌توانیم درباره جامعه عرب یا شعر فلسطین نیز بگوییم. بعد از شاعرانی مانند محمود درویش نسل‌های دوم و سوم فعالیت در این حوزه بودند اما زیر سایه بزرگان قرار گرفتند. حال پرسش اینجا که چرا اینها معرفی نشدند که باید گفت این موضوع دلایل مختلفی دارد از جمله اینکه ناشران در ایران دوست دارند سرمایه خود را روی شاعران شناخته‌تر شده بگذارند.