فرهنگ امروز: معاونت آموزشی و پژوهشی خانه هنرمندان برگزار مي کند:

انسان و زیبایی

انسان ایرانی در باغ های چینی و ژاپنی،

تکیه گاه های انسان ساده در شهر پیچیده

مدرس: آقای دکتر مجتبی صدریا، از 13 اردی بهشت ماه

شنبه ها –  ساعت 16 تا 18، خانه هنرمندان ایران، سالن استاد اميرخانی

در بررسی حیطه های اندیشه و کنش انسانی، توجه به تاریخ موضوع مورد بررسی، اساسی به نظر می رسد و به تبع آن پژوهش در تاریخ، به ایجاد رسته ای از شناخت منجر می گردد که با افزودن پیشوند یا پسوند به واژه "تاریخ" مشخص شده و چشم اندازی تاریخی از آن موضوع شکل می دهد.

در این نگرش تاریخی، ارتباط انسان و زیبایی، با توجه به اینکه انسان همواره در زمان و مکانی مشخص، گذشته، حال و آینده را تخیل و تصور نموده و برای درک آن کوشیده است، حاوی سه نکته زیر است:

1-    تاریخ بشر، کنش، اندیشه و تعامل بین انسان ها بر پایه تقابل بین زشتی آفرینی یا زیبایی آفرینی و نیز کراهت یا جمال بوده وهست.

2-    اهمیت زیبایی برای انسان آنقدر بوده وهست که زیبایی برای او یک ارزش والا و یک حیطه ی قابل خلق و به دست آوردنی است.

3-    در روند تکامل انسانی، بر انسان بیش از پیش مسجل شده است که به طور ذاتی ظرفیت زیبا بودن وزیبا شدن را دارد.

بنابراین از آن جا که یکی از حیطه های رابطه ی انسان با زیبایی، "زیست محیط انسان آفریده" است، محل سکنی، اشتغال یا  فعالیت،  آموزش وپرورش و تفریح وتفنن او، همه و همه، هنگام شکل گیری کالبدشان با معادله های زیبایی یا زشتی مواجهند و در نتیجه با این سوالات اساسی روبرو می شویم که زیبایی برای که؟ و این زیبایی چگونه خلق می شود؟

در پاسخ به این سوالات دو نمونه مهم روند زیبایی آفرینی باغ های چینی و ژاپنی دردو بستر فرهنگی متفاوت بررسی خواهند شد.